عبدالله و محمد فتحی، صبح سه‌شنبه ۲۷ اردیبهشت در زندان اصفهان به دار آویخته شدند.
بنا به اطلاع گزارشگران مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران دو برادر ۲۷ و ۲۸ ساله، سحرگاه روز سه‌شنبه ۲۷ اردیبهشت در حالی در زندان دستجرد اصفهان اعدام شدند که گروهی از مردم به همراه خانواده آنها، از شب قبل پشت در زندان تجمع کرده و خواستار لغو حکم صادره بودند.
اتهامات این دو برادر از سوی مقامات قضایی، محاربه با خدا از طریق سرقت مسلحانه و تشکیل گروه غیرقانونی ضد نظام جمهوری اسلامی عنوان شده است.
لازم به ذکر است این دو بردار در اثر شکنجه های طولانی مدت به این جرم اعتراف کرده اند.
در هشتم فروردین ماه سال ۱۳۸۹ هفت نفر به نام‌های محمد و عبدالله فتحی فرزند بیژن، داوود جمشیدیان فرزند محمدرضا، سعید جوانمردی. فرزند یدالله، محسن گودرزی. فرزند لطف الله، دانیال امیریاوری. فرزند محمدرضا و ابراهیم جوانمردی. فرزند رضا توسط نیروی انتظامی در چالوس (استان مازندران) بازداشت و به اصفهان منتقل شدند.
شعبه ۲۴ دادگاه انقلاب اسلامی اصفهان به ریاست قاضی مقضی در جلسه‌ای دو ساعته به محاکمهٔ این افراد پرداخته و نامبردگان را به اعدام محکوم کرد. این در حالیست که پس از ارسال پروندهٔ این هفت تن به دیوان عالی، قضات دیوان اعلام کرده بودند که حداکثر مجازات ایشان باید ۷-۱۵ سال زندان است. بر همین اساس حکم پنج نفر لغو اما حکم اعدام محمد و عبدالله فتحی تایید شده و به گواه خانواده شان، مسئولان گفتند که از بالا دستور آمده که این دو نفر بایستی اعدام شوند.
پدر این دو اعدامی با اشاره به نزدیکی محل سکونتشان در دههٔ شصت به جبهه، در جنگ ایران و عراق، خاطر نشان کرد که "بر اثر موج انفجارهای مربوط به جنگ دو فرزندم، که در همان زمان تولد یافتند، دچار ناراحتی‌های مغزی شدند. محمد دچار لکنت زبان شد و عبدالله نیز تا سه سالگی زبان باز نکرد، از سال ۱۳۶۵ تحت درمان روحی و روانی بودند و از چهار سال قبل نیز مجددا تحت درمان پزشک قرار گرفته و دارای پرونده نزد ایشان هستند. بر همین اساس آنها یا نمی‌توانند چنین جرایمی را مرتکب شده باشند و یا از کنترل ایشان خارج بوده."
وی افزود: "با اینکه پرونده‌های پزشکی دو فرزندم به دادگاه ارسال شده اما متاسفانه جهت تحقیق در مورد صحت و سقم این بیماری‌ها مسئولان به پزشک قانونی مراجعه نکردند و تنها گفتند که ما می‌خواهیم این دو نفر را اعدام کنیم."
اتهامات این دو برادر از سوی مقامات قضایی، محاربه با خدا از طریق سرقت مسلحانه و تشکیل گروه غیرقانونی ضد نظام جمهوری اسلامی عنوان شده است.
لازم به ذکر است این دو بردار در اثر شکنجه های طولانی مدت به این جرم اعتراف کرده اند.
در هشتم فروردین ماه سال ۱۳۸۹ هفت نفر به نام‌های محمد و عبدالله فتحی فرزند بیژن، داوود جمشیدیان فرزند محمدرضا، سعید جوانمردی. فرزند یدالله، محسن گودرزی. فرزند لطف الله، دانیال امیریاوری. فرزند محمدرضا و ابراهیم جوانمردی. فرزند رضا توسط نیروی انتظامی در چالوس (استان مازندران) بازداشت و به اصفهان منتقل شدند.
شعبه ۲۴ دادگاه انقلاب اسلامی اصفهان به ریاست قاضی مقضی در جلسه‌ای دو ساعته به محاکمهٔ این افراد پرداخته و نامبردگان را به اعدام محکوم کرد. این در حالیست که پس از ارسال پروندهٔ این هفت تن به دیوان عالی، قضات دیوان اعلام کرده بودند که حداکثر مجازات ایشان باید ۷-۱۵ سال زندان است. بر همین اساس حکم پنج نفر لغو اما حکم اعدام محمد و عبدالله فتحی تایید شده و به گواه خانواده شان، مسئولان گفتند که از بالا دستور آمده که این دو نفر بایستی اعدام شوند.
پدر این دو اعدامی با اشاره به نزدیکی محل سکونتشان در دههٔ شصت به جبهه، در جنگ ایران و عراق، خاطر نشان کرد که "بر اثر موج انفجارهای مربوط به جنگ دو فرزندم، که در همان زمان تولد یافتند، دچار ناراحتی‌های مغزی شدند. محمد دچار لکنت زبان شد و عبدالله نیز تا سه سالگی زبان باز نکرد، از سال ۱۳۶۵ تحت درمان روحی و روانی بودند و از چهار سال قبل نیز مجددا تحت درمان پزشک قرار گرفته و دارای پرونده نزد ایشان هستند. بر همین اساس آنها یا نمی‌توانند چنین جرایمی را مرتکب شده باشند و یا از کنترل ایشان خارج بوده."
وی افزود: "با اینکه پرونده‌های پزشکی دو فرزندم به دادگاه ارسال شده اما متاسفانه جهت تحقیق در مورد صحت و سقم این بیماری‌ها مسئولان به پزشک قانونی مراجعه نکردند و تنها گفتند که ما می‌خواهیم این دو نفر را اعدام کنیم."
